Yorum: Sonrasında unvanlarının anne ve baba olduğunu öğrendiğimiz iki insanın, o dönemlerimizde onlara neler çektirdiğimizi şöyle kızmadan anlatsalar da hatırlamadığımız ve bizim de güldüğümüz bebekleri olarak geldik dünyaya… Çocukluğa adım attık; gelişmemiz, eğitilmemiz gerekiyordu, okulda öğretmenlerimizden önceki ilk öğretmenlerimizdi onlar… Ergenliğe adım attık, vücudumuzdaki değişimler ile birlikte düşüncelerimizde de değişimler meydana geliyordu, sanki onlardan daha çok şeyler yaşamışız gibi onlara isyan vardı hareketlerimizde, gençliğe geçiş yaptık ardından; bünyemiz geliştikçe tüketiciliğimizde artıyordu ama bize bir şeylerin eksikliğini göstermemeye çalışıyorlardı biz ise bizi dünyaya getirdilerse bakacaklar tabi asiliğine bürünmüştük… Okullar da bitti eskilerin tabiri ile koca eşek olmuştuk, işsizlik dönemlerimizde evin yükü gibiydik ve annemiz ile babamız bizim hamallığımızı yapıyordu… İşe girince, hele ki ilk maaşımızı aldığımızda anladık; aslında kendi kazandığını çar çur edercesine harcamanın ne kadar zor olduğunu, çar çur etmedik! Hele yalnız kalmak zorunda kaldığımızda anladık annenin bizim üstümüzde olan emeklerinin kıymetinin büyüklüğünü; nerede o karnımızı doyuran elde olanlar ile yapılan lezzetli yemekler, ütülü kıyafetler…Ama ne yapıyor bazı kendini bilmezler; kendi öz annesini babasını beğenmiyor; oysaki anne de baba da hayatlarında nasıl bir fedakarlık göstermişlerdi o meyvem dedikleri siz hasta olunca uykumu uyuyorlardı horul horul; kesinlikle yapamazlardı, altınızı pislettiğinizde ne kötü kokuyor diye kapıya mı bıraktılar sizi; hayır, eve getirdiğiniz masrafınız çok diye; keşke doğmasaydı mı dediler; yapamazlar…
Zaman geçiyor, bizde yaşlanıyoruz ve çevrenizden yaşlanmış kişileri görüyorsunuzdur biraz daha dikkatli incelediğinizde insanların yaşlandıklarında çocuklar gibi davranmaya başladıklarını fark edeceksiniz; daha fazla ilgi istiyorlar, daha alınganlar, hastalıktan dolayı çeşitli ihtiyaçlarını karşılayamaz olabiliyorlar, aynen bir bebek gibi beslenmeye altlarının bezlenmesine ve temizlenmesine dahi ihtiyacı olanlar olabiliyor. Böyle durumlarda bizim annemize babamıza yapacağımız ve onları mutlu edecek olan şey, bir bebeğe nasıl özen gösteriliyorsa öyle özen göstermemiz olacaktır.
Bazıları gidiyor annesini babasını huzur evine bırakmayı tercih ediyor, onlar sizi kendi elleri ile çocuk esirgeme kurumuna mı bırakmıştı ki!
…
Annemizin babamızın bizden tek isteği ne oysaki; benim oğlum ve/veya kızım var deyip onlar beni/bizi kimseye muhtaç bırakmaz diye onlara bir güvence olabilmemizdir.
Benim Puanı: 10 / 10
IMDB Puanı: 7,9 / 10
Yapımı: 2013 - ABD
Tür: Dram
Süre: 115 Dak.
Yönetmen: Alexander Payne
Oyuncular: Casey Affleck, Stacy Keach, Bruce Dern, Bob Odenkirk, Devin Ratray
Senaryo: Phil Johnston, Robert Nelson
Yapımcı: Alex Berger, Bona Fide
Yazı http://www.omurokur.com/2014/02/nebraska-babaya-vefa-yolculugu/ adresinde yayınlanmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder