O günleri nasıl unutabilirim ki;
Kardeşim, yaşasaydı senin küçük abin olmuş olacak olan, Onur ölmüştü:
Babam = ruhsuz beden gibiydi,
Annem = ruhsuz beden gibiydi,
Ben = ruhsuz beden gibiydim…
Hayatımızı bir nehir gibi düşünürsek,
O nehir bizim aile için buz tutmuştu, akmıyordu!
…
Ta ki 25 sene önce bugüne, 28.05.1990’a kadar,
Yani senin o ortalığı yaygaraya boğduğun; “BEN DOĞDUM” narasını duyana kadar.
…
O sesinin sıcaklığı ile buz tutmuş nehrimiz artık çözülmeye başlamıştı…
DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN CANIM KARDEŞİM
Yazı http://www.omurokur.com/2015/05/nehrimiz-buz-tutmustu-taa-ki-sana-kadar/ adresinde yayınlanmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder