Evimizin kapı duvarının hemen köşe kenarında,
Üzerinde kat kat beton varken,
Küçücük bir delikten güneşi görmüş ve kafasını uzatıp özgürlüğe boy atıyordu bir ağaç,
Günden güne gökyüzüne biraz daha yaklaşıyordu,
Tabi ki kapımızda günden güne daha zor geçtiğimiz bir hale getiriyordu...
Onu yerinden sökmeye karar verdim
Kapıdan rahatça girip çıkabilmeliydik
Aldım elime kazmayı küreği ve baş ucuna gittim
Bir daha hiç uzamayacak şekilde ortadan kaldırıcaktım
Duvarı biraz eşeledim,
İmkansızı yaşıyor gibiydi
Kökü derine doğru uzadıkça uzuyordu
Takdire layık bir mücadele...
Azrail değildim
Ortadan hayatını ben vermemiştim ki ben alayım
Destek vermeliydim!
Yapabildiğimce beton arasından kökünü takip etmek için eşeledim
Takip edemediğim yerinde kökünü koparıp topraktan ayaklarını kestim
Şimdi tamamen bana muhtaçtı
Kendi ayakları toprağa basmıyordu artık...
Evin önünde oğlum ile birlikte onu ekebileceğimiz bir çukur açtık...
Ektik
Suladık
Kurudu
Yapraklarından eser kalmadı
Ama emindim ki bahara yeşerecekti
Benim ve oğlumun dışında kimse inanmadı
Boşuna ektin dediler
Ta ki eşim beni hayret verici bir ses tonu ile çağırıp
Senin ağaca bak nasıl da yeşermiş diyene kadar...
O anda da alay ediyor zannettim ama ağacın öldüğüne inanmadığımdan baktım
Bütün dallarının ucunda ki yapraklar yeşermişti
Buradayım diyordu adeta
Teşekkür ederim
Bir şey değil dedim içimden
Sen yaşamak istiyordun
Ben görevimi yaptım
Sana sağlayabileceğim imkanı sundum biraz toprak ve su
Gerisini sen başardın!
Keşke herkes yaşamaya çalışan birisine hayat mücadelesine devam edebilmesi için, en fazlasına gerek yok, elinden kendince ne geliyorsa o kadar destek olabilse...
Yazı http://www.omurokur.com/2019/03/yasam-mucadelesine-destek-vermek/ adresinde yayınlanmıştır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder